Aloha from Hawaii

Thanks voor alle lieve berichtjes!
haha ja ik was idd 5 bier aan het bestellen!

Na 5 maanden bij de paarden was het dan zover, mijn koffers gepakt en op naar het vliegveld. Maar terwijl ik de kofferbak dicht sloeg bedacht ik me ineens dat mijn sleutels in mijn tas zaten die ik zojuist in de kofferbak had gedaan... Ik kreeg serieus bijna een zenuwinzinking. Gelukkig waren de deuren van de auto open en kon ik via de achterbank in de kofferbak komen. Na me letterlijk in allerlei bochten te hebben gewrongen kreeg ik de tas te pakken en kon ik eindelijk vertrekken.

De vlucht ging okay, op beide vluchten zat ik naast interessante personen waar ik bijna heel de vlucht mee heb gepraat over van alles en nog wat. Vooral over de financiele crisis. Toen het vliegtuig lande, zei de piloot: ‘Goodmorning Ladies and Gentlemen, Welcome to Hawaii!’ Daar zouden ze me iedere dag wel mee wakker mogen maken

Op de 1e dag leerde ik Wes kennen, aka Silverman. Wes kwam 14 jaar geleden naar Hawaii vanuit Las Vegas en is een muzikant. Hij geeft muziekles, componeert zijn eigen muziek en speelt ook een paar dagen per week op straat als Silverman. Hij stelde voor om de volgende dag een scooter te huren en het eiland te gaan verkennen.
In Hawaii rijden veel scooters rond en allemaal zonder helm. ik dacht dat het kwam omdat ze niet harder dan 30 gingen, maar na een tijdje kwam ik erachter dat het Miles waren in plaats van Kilometers. We gingen naar een strand met rotsen waar allemaal (wilde) katten zaten die op kleine kreeftjes jagen. Heel apart! Daarna nog een paar andere stranden, uitkijk punten en shopping malls (vooral om de dingen te kopen die ik vergeten was in te pakken!). We gingen ook nog naar zijn studio waar hij zijn muziek opneemt. Hij heeft een paar cd’s gemaakt in de studio die hij via internet verkoopt.

Ik kwam ook Guido tegen, Guido loves Hawaii and the beach! Ik heb nooit eerder een hond gezien die echt geniet van zonnebaden!
Ik ben ook naar het noorden van het eiland gegaan met de bus, ik vond Honolulu en Waikiki (het strand) heel erg toeristisch en moest heel erg wennen aan de sfeer. Ik miste Perth heel erg; ik ging van een boerderij in the middle of nowhere naar een super toeristisch strand met allemaal enorme hotels enz. Een soort van cultuurshock dus. Na een paar dagen ging het beter, maar ik vind Honolulu nog steeds meer een geplastificeerde versie van wat de Amerikanen zien als de Polynesische cultuur; een soort van aapjes kijken terwijl ik persoonlijk vind dat ze geen respect tonen voor de lokale mensen.

Eenmaal uit Honolulu zag je meer van het landschap (prachtige bergen gevormd door vulkaanuitbarstingen) en ook veel meer lokale mensen. Super mooie busreis.

Op de laatste dag leerde ik een Zwitsers meisje (Nathalie) kennen die net als ik alleen op wereldreis is. Grappig want het bleek dat we veel gemeen hadden, we kregen o.a. ook allebei dezelfde vragen van mensen: ben je alleen op reis? Heb je dan geen vrienden? Vind je dat niet saai? Ga je trouwen als je terug naar huis gaat?

Mocht je je dit ook afvragen, nee het is helemaal niet saai! In Australië is het bijvoorbeeld veel normaler om alleen te reizen dan in Nederland (Europa). Ik heb o.a. gemerkt dat het moeilijker is om mensen te leren kennen als je met iemand anders bent dan wanneer je alleen bent. Ik leer iedere dag nieuwe mensen kennen en ik voel me dan ook nooit echt alleen. En nee, ik ga ook niet trouwen als ik naar huis ga! Haha Sommige mensen vragen zich dat af, vooral uit niet westerse landen. Ze verwachten dat als ik thuiskom, ik door mijn ouders wordt voorgesteld aan een selectie mannen waar ik er dan 1 uit mag kiezen.

Heel de week wilde ik al graag bij de Cheesecake factory in Hawaii gaan eten, maar de wachttijd voor een tafel is daar 1 uur. Omdat het mijn laatste avond in Honolulu was hadden Nathalie en ik besloten om dat te vieren en daar te gaan eten. Het eten was fantastisch, echt het wachten waard! Voor het eerst weer echt bruin brood sinds 3 maanden (in Oz hebben ze dat niet), Calamari als entree en Chicken Madeira met Mozarella als hoofdgerecht, we hadden de entree en main gedeeld zodat we tenminste nog wel een Cheesecake (mon chou taart) na konden eten, het is me gelukt, maar ik had daarna wel echt pijn in mijn buik!
We besloten om nog een cocktail te gaan drinken in de karaoke cocktail bar waar we Thomas de Amerikaanse soldaat tegen kwamen. Ik verloor met poolen en dus moest ik gaan zingen, gelukkig deed hij wel met me mee. Het werd AC/DC en heel de bar zong met ons mee! Echt super

Toni

foto's!
http://www.facebook.com/album.php?aid=111985&id=507788975&l=19e1b6232a